turque
: Turque
Français
Étymologie
- De l'ancien occitan turgo.
Nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| turque | turques |
| \tyʁk\ | |
turque \tyʁk\ féminin
- (Élevage) Brebis de plus d'un an, mais qui n'a pas encore eut d'agneau.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Traductions
- Croate : janje (hr)
Forme d’adjectif
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| Masculin | turc \tyrk\ |
turcs \tyrk\ |
| Féminin | turque \tyrk\ |
turques \tyrk\ |
turque \tyʁk\
- Féminin singulier de turc.
Le club du Rocher a facilement maîtrisé la formation turque (3-1) de Trabzonspor, réduite à 10 dès la 11e minute.
— (journal 20 minutes, édition Paris-IDF, 7 octobre 2022, page 18)
Prononciation
- France (Alsace) : écouter « turque [Prononciation ?] »
- Somain (France) : écouter « turque [Prononciation ?] »
Anagrammes
→ Modifier la liste d’anagrammes