turbidus
Latin
Étymologie
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | turbidus | turbidă | turbidum | turbidī | turbidae | turbidă |
| Vocatif | turbide | turbidă | turbidum | turbidī | turbidae | turbidă |
| Accusatif | turbidum | turbidăm | turbidum | turbidōs | turbidās | turbidă |
| Génitif | turbidī | turbidae | turbidī | turbidōrŭm | turbidārŭm | turbidōrŭm |
| Datif | turbidō | turbidae | turbidō | turbidīs | turbidīs | turbidīs |
| Ablatif | turbidō | turbidā | turbidō | turbidīs | turbidīs | turbidīs |
turbidus \Prononciation ?\
- Troublé, bouleversé, agité, mis en désordre, confus.
- turbida coma.
- chevelure en désordre.
- turbida coma.
- Trouble, fangeux, limoneux, louche.
- aqua turbida.
- eau trouble.
- aqua turbida.
- Troublé, bouleversé, désemparé, désordonné.
turbidi animorum motus
— (Cicéron. Tusc. 4, 34)- mouvements désordonnés de l'âme.
- Emporté, violent, plein de furie; en effervescence.
turbidus irae
— (Sil. 12, 417)- emporté par la colère.
- Troublé, orageux, plein d'alarmes.
in turbidis rebus (in turbidis temporibus, in turbido)
- dans les temps de trouble.
Dérivés
Références
- « turbidus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage