troná
Espagnol
Forme de verbe
| Voir la conjugaison du verbe tronar | ||
|---|---|---|
| Impératif | Présent | |
| (vos) troná | ||
troná \tɾoˈna\
- Deuxième personne du singulier (vos) de l’impératif de tronar.
Prononciation
- Madrid : \tɾoˈna\
- Mexico, Bogota : \t͡s(o)ˈna\
- Santiago du Chili, Caracas : \tɾoˈna\
Étymologie
- Racine inventée arbitrairement[1].
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur |
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | troná | tronayá | tronatá |
| 2e du sing. | tronal | tronayal | tronatal |
| 3e du sing. | tronar | tronayar | tronatar |
| 1re du plur. | tronat | tronayat | tronatat |
| 2e du plur. | tronac | tronayac | tronatac |
| 3e du plur. | tronad | tronayad | tronatad |
| 4e du plur. | tronav | tronayav | tronatav |
| voir Conjugaison en kotava | |||
troná \trɔˈna\ ou \troˈna\ transitif
Dérivés
Prononciation
- France : écouter « troná [troˈna] »
Références
- « troná », dans Kotapedia
- ↑ Selon l’argumentaire développé par l’initiateur du kotava, cette langue ne tire pas des autres langues son vocabulaire.