tristificus

Latin

Étymologie

Dérivé de tristis, avec le suffixe -ficus.

Adjectif

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif tristificus tristifică tristificum tristificī tristificae tristifică
Vocatif tristifice tristifică tristificum tristificī tristificae tristifică
Accusatif tristificum tristificăm tristificum tristificōs tristificās tristifică
Génitif tristificī tristificae tristificī tristificōrŭm tristificārŭm tristificōrŭm
Datif tristificō tristificae tristificō tristificīs tristificīs tristificīs
Ablatif tristificō tristificā tristificō tristificīs tristificīs tristificīs

tristificus \Prononciation ?\

  1. Qui attriste.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Références