trigonus
Latin
Étymologie
- Du grec ancien τρίγωνος, trígônos.
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | trigonus | trigonă | trigonum | trigonī | trigonae | trigonă | 
| Vocatif | trigone | trigonă | trigonum | trigonī | trigonae | trigonă | 
| Accusatif | trigonum | trigonăm | trigonum | trigonōs | trigonās | trigonă | 
| Génitif | trigonī | trigonae | trigonī | trigonōrŭm | trigonārŭm | trigonōrŭm | 
| Datif | trigonō | trigonae | trigonō | trigonīs | trigonīs | trigonīs | 
| Ablatif | trigonō | trigonā | trigonō | trigonīs | trigonīs | trigonīs | 
trigonus \Prononciation ?\
- (Géométrie) Triangulaire.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
 
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Synonymes
Références
- « trigonus », dans Charlton T. Lewis et Charles Short, A Latin Dictionary, Clarendon Press, Oxford, 1879 → consulter cet ouvrage
- « trigonus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage