trandafir
Étymologie
- Du grec τριαντάφυλλο, triandáfillo.
Nom commun
| masculin | Singulier | Pluriel | ||
|---|---|---|---|---|
| cas | non articulé | articulé | non articulé | articulé |
| Nominatif Accusatif |
trandafir | trandafirul | trandafiri | trandafirii |
| Datif Génitif |
trandafir | trandafirului | trandafiri | trandafirilor |
| Vocatif | ||||
trandafir \trandaˈfir\ masculin
- (Botanique) Rose (fleur).
Synonymes
Dérivés
- lemn de trandafir
- trandafiriu
- trandafir-de-mare
- trandafiri-de-munte
- trandafir-galben
- trandafir sălbatic