tornatura

Latin

Étymologie

Dérivé de tornatus, avec le suffixe -ura.

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif tornatură tornaturae
Vocatif tornatură tornaturae
Accusatif tornaturăm tornaturās
Génitif tornaturae tornaturārŭm
Datif tornaturae tornaturīs
Ablatif tornaturā tornaturīs

tornātūra \Prononciation ?\ féminin

  1. Art du tourneur.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Références