tizh
Étymologie
Nom commun
| Mutation | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Non muté | tizh | tizhoù |
| Adoucissante | dizh | dizhoù |
| Spirante | zizh | zizhoù |
tizh \ˈtiːs\ masculin
- Vitesse, élan.
Ne cʼhellas ket gant e dizh chom krenn a-sav.
— (Jakez Riou, Geotenn ar Wercʼhez, Éditions Al Liamm, 1957, page 93)- Il ne put pas, avec sa vitesse, s’arrêter net.
- Hâte.
Ha tizh warnañ e tistroas d’e vro.
— (Ar mabinogion, adapté par K. Riou, in Al Liamm, no 39, juillet–août 1953, page 52)- Et en hâte, il rentra dans son pays.
- Atteinte.
- Tour.
- Courant.
Siwazh dezhañ ! ne oa ket evit ober un disterañ diskuizh, rak an dour a oa bras hag an tizh a vounte dalcʼhmat ar vag war an tu enep.
— (Jakez Riou, An ti satanazet, Skridoù Breizh, 1944, page 108)- Malheureusement pour lui ! il ne put pas prendre le moindre repos, car l’eau était haute et le courant poussait constamment le bateau du côté opposé.
Dérivés
- amdizh
- boest an tizhoù
- diwar dizh
- kentizh
- locʼh an tizhoù
- plaendizh
- timat
- tizh-dour
- tizhad
- tizhañ
- tizhout
- tizhus
- tizik
- tizhventer
- tizog
- tren tizh bras
Forme de verbe
| Mutation | Forme |
|---|---|
| Non muté | tizh |
| Adoucissante | dizh |
| Spirante | zizh |
tizh \ˈtiːs\
Références
- ↑ Ranko Matasović, « Addenda et corrigenda to Ranko Matasović’s Etymological Dictionary of Proto-Celtic », 2011, page 39.