tignarius
Latin
Étymologie
- (Adjectif) Dérivé de tignum (« poutre »), avec le suffixe -arius.
- (Nom commun) Substantivation de l’adjectif tignarius.
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | tignarius | tignariă | tignarium | tignariī | tignariae | tignariă |
| Vocatif | tignarie | tignariă | tignarium | tignariī | tignariae | tignariă |
| Accusatif | tignarium | tignariăm | tignarium | tignariōs | tignariās | tignariă |
| Génitif | tignariī | tignariae | tignariī | tignariōrŭm | tignariārŭm | tignariōrŭm |
| Datif | tignariō | tignariae | tignariō | tignariīs | tignariīs | tignariīs |
| Ablatif | tignariō | tignariā | tignariō | tignariīs | tignariīs | tignariīs |
tignarius \Prononciation ?\
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | tignarius | tignariī |
| Vocatif | tignarie | tignariī |
| Accusatif | tignarium | tignariōs |
| Génitif | tignariī | tignariōrum |
| Datif | tignariō | tignariīs |
| Ablatif | tignariō | tignariīs |
tignarius \Prononciation ?\ masculin
- Charpentier.
Lignarius generaliter ligni opifex appellatur. Carpentarius speciale nomen est; carpentum enim solum facit, sicut navicularius quia tantum navium est fabricator et artifex. Sarcitector dictus quod ex multis hinc et inde coniunctis tabulis unum tecti sarciat corpus. Idem et tignarius, quia tectoria lignis inducit.
— (Isidore, Etymologiarum libri, XIX, 19)- La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)
Références
- « tignarius », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage