tavanomainen
Étymologie
- Dérivé de tapa (« habitude »), avec le suffixe -omainen.
Adjectif
Déclinaison
| Cas | Singulier | Pluriel | 
|---|---|---|
| Nominatif | tavanomainen | tavanomaiset | 
| Génitif | tavanomaisen | tavanomaisten tavanomaisien | 
| Partitif | tavanomaista | tavanomaisia | 
| Accusatif | tavanomainen [1] tavanomaisen [2] | tavanomaiset | 
| Inessif | tavanomaisessa | tavanomaisissa | 
| Illatif | tavanomaiseen | tavanomaisiin | 
| Élatif | tavanomaisesta | tavanomaisista | 
| Adessif | tavanomaisella | tavanomaisilla | 
| Allatif | tavanomaiselle | tavanomaisille | 
| Ablatif | tavanomaiselta | tavanomaisilta | 
| Essif | tavanomaisena | tavanomaisina | 
| Translatif | tavanomaiseksi | tavanomaisiksi | 
| Abessif | tavanomaisetta | tavanomaisitta | 
| Instructif | — | tavanomaisin | 
| Comitatif | — | tavanomaisine- [3] | 
| Notes [1] [2] [3]
 
 
 
 | ||
| Avec suffixes possessifs | Singulier | Pluriel | 
|---|---|---|
| 1re personne | tavanomaiseni | tavanomaisemme | 
| 2e personne | tavanomaisesi | tavanomaisenne | 
| 3e personne | tavanomaisensa | |
| Nature | Forme | 
|---|---|
| Positif | tavanomainen | 
| Comparatif | tavanomaisempi | 
| Superlatif | tavanomaisin | 
tavanomainen \ˈtɑʋɑnˌomɑinen\
- Relativement habituel, ou mieux par controverse : peu extraordinaire.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
 
Forme d’adjectif
tavanomainen \ˈtɑʋɑnˌomɑinen\
- Accusatif II singulier de tavanomainen.