tavanomainen

Étymologie

Dérivé de tapa habitude »), avec le suffixe -omainen.

Adjectif

Déclinaison
Cas Singulier Pluriel
Nominatif tavanomainen tavanomaiset
Génitif tavanomaisen tavanomaisten
tavanomaisien
Partitif tavanomaista tavanomaisia
Accusatif tavanomainen[1]
tavanomaisen[2]
tavanomaiset
Inessif tavanomaisessa tavanomaisissa
Illatif tavanomaiseen tavanomaisiin
Élatif tavanomaisesta tavanomaisista
Adessif tavanomaisella tavanomaisilla
Allatif tavanomaiselle tavanomaisille
Ablatif tavanomaiselta tavanomaisilta
Essif tavanomaisena tavanomaisina
Translatif tavanomaiseksi tavanomaisiksi
Abessif tavanomaisetta tavanomaisitta
Instructif tavanomaisin
Comitatif tavanomaisine-[3]
Notes [1] [2] [3]

[1]

  • Comme complément d’un infinitif dans une
    phrase positive dont le sujet est la 3e personne
    du singulier sans aucun pronom.
  • Comme complément d’un infinitif dans une
    phrase positive passive.
  • Dans toutes les phrases passives à n’importe
    quel mode.
  • Dans une phrase impérative positive dont le
    sujet est la 2e personne du singulier, ou la
    1e ou 2e personne du pluriel.

[2]

  • Dans les phrases actives positives aux modes
    indicatif, conditionnel ou potentiel.
  • Dans une phrase impérative positive dont le
    sujet est la 3e personne du singulier ou du
    pluriel.

[3]

  • Un suffixe possessif s’ajoute dans le cas des
    noms communs.
Avec suffixes
possessifs
Singulier Pluriel
1re personne tavanomaiseni tavanomaisemme
2e personne tavanomaisesi tavanomaisenne
3e personne tavanomaisensa
Nature Forme
Positif tavanomainen
Comparatif tavanomaisempi
Superlatif tavanomaisin

tavanomainen \ˈtɑʋɑnˌomɑinen\

  1. Relativement habituel, ou mieux par controverse : peu extraordinaire.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Forme d’adjectif

tavanomainen \ˈtɑʋɑnˌomɑinen\

  1. Accusatif II singulier de tavanomainen.