tardor
Catalan
Étymologie
- (1575) Du latin tardationem, accusatif de tardatio, tardationis.
Nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| tardor \təɾˈdo\ |
tardors \təɾˈdos\ |
tardor [təɾˈdo], [taɾˈdoɾ] féminin
- Automne (saison).
A la tardor cauen les fulles dels arbres.
- La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)
Synonymes
Vocabulaire apparenté par le sens
| printemps | été | automne | hiver |
| primavera | estiu | tardor | hivern |
Prononciation
Latin
Étymologie
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | tardor | tardorēs |
| Vocatif | tardor | tardorēs |
| Accusatif | tardorem | tardorēs |
| Génitif | tardoris | tardorum |
| Datif | tardorī | tardoribus |
| Ablatif | tardorĕ | tardoribus |
tardor \Prononciation ?\ masculin
Références
- « tardor », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
Étymologie
Nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| tardor \taɾˈdu\ |
tardors \taɾˈdus\ |
tardor [taɾˈdu] (graphie normalisée) féminin
Synonymes
Prononciation
- France (Béarn) : écouter « tardor [Prononciation ?] »
Références
- (oc) Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002, ISBN 2-912293-04-9, C.A.O.C. → consulter cet ouvrage
- Christian Laux, Dictionnaire occitan-français (Laux), Institut d’Estudis Occitans, 2001 → consulter en ligne
- Josiane Ubaud, Diccionari ortografic, gramatical e morfologic de l’occitan segon los parlars lengadocians, Trabucaire, 2011, ISBN 978-2-84974-125-2