tangerino
Espagnol
Étymologie
- Dérivé de Tánger, avec le suffixe -ino.
Adjectif
| Genre | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Masculin | tangerino [tan.xeˈɾi.no] |
tangerinos [tan.xeˈɾi.nos] |
| Féminin | tangerina [tan.xeˈɾi.na] |
tangerinas [tan.xeˈɾi.nas] |
tangerino [tan.xeˈɾi.no]
Nom commun
| Genre | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Masculin | tangerino [tan.xeˈɾi.no] |
tangerinos [tan.xeˈɾi.nos] |
| Féminin | tangerina [tan.xeˈɾi.na] |
tangerinas [tan.xeˈɾi.nas] |
tangerino [tan.xeˈɾi.no] masculin (pour une femme, on dit : tangerina)
- (Géographie) Tangérois.
Notes
- Ce mot est un gentilé. Un gentilé désigne les habitants d’un lieu, les personnes qui en sont originaires ou qui le représentent (par exemple, les membres d’une équipe sportive).
Prononciation
- Espagne (Villarreal) : écouter « tangerino [Prononciation ?] »
Italien
Étymologie
Nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| tangerino \Prononciation ?\ |
tangerini \Prononciation ?\ |
tangerino \Prononciation ?\ masculin
Anagrammes
→ Modifier la liste d’anagrammes
Voir aussi
- tangerino sur l’encyclopédie Wikipédia (en italien)