taconatus
Latin
Étymologie
- → voir tacones Du francique *takk.
Forme de verbe
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | taconatus | taconată | taconatum | taconatī | taconatae | taconată | 
| Vocatif | taconate | taconată | taconatum | taconatī | taconatae | taconată | 
| Accusatif | taconatum | taconatăm | taconatum | taconatōs | taconatās | taconată | 
| Génitif | taconatī | taconatae | taconatī | taconatōrŭm | taconatārŭm | taconatōrŭm | 
| Datif | taconatō | taconatae | taconatō | taconatīs | taconatīs | taconatīs | 
| Ablatif | taconatō | taconatā | taconatō | taconatīs | taconatīs | taconatīs | 
taconatus \Prononciation ?\
- Participe passé de tacono.
- (Cordonnerie) Rapiécé en parlant de souliers ou de vêtements, taconné.
- Taconatus, de vestibus resarcitis dicitur in Charta Præpositi S. Audomari ann. 1227. e Tabulario ejusdem Ecclesiæ :Incedant autem Canonici honeste, tonsura rotunda, gestu et habitu honesto, videlicet superpellicio et cappa honesta, non Taconata seu petiata, sed integra, ut in superpellicio honesto similiter, non Taconato seu repetiato, sed integro. - La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)
 
 
 
- (Cordonnerie) Rapiécé en parlant de souliers ou de vêtements, taconné.
Apparentés étymologiques
Références
- « taconatus », dans Charles du Fresne du Cange, Glossarium mediæ et infimæ latinitatis, L. Favre, Niort, 1883-1887 → consulter cet ouvrage