tabernakl
Étymologie
Nom commun
| Mutation | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Non muté | tabernakl | tabernakloù |
| Adoucissante | dabernakl | dabernakloù |
| Spirante | zabernakl | zabernakloù |
tabernakl \ta.ˈbɛr.nak(l)\ masculin
- (Religion) Tabernacle.
[...], hag eur c’hlin d’an douar evit azeuli an Otro Doue a zo du-hont ebarz an tabernakl, [...].
— (Louis Le Clerc, Ma beaj Londrez, Sant-Brieg, 1910, page 48)- [...], et un genou à terre pour adorer le Seigneur Dieu qui se trouve là-bas à l’intérieur du tabernacle, [...].
[…] : en he c’hreiz e oa an hosti wenn ; an eskob santel he c’hemeras gant doujanz, a lakas anezi en tabernakl, […].
— (Yann-Vari Perrot, Bue ar Zent, Morlaix, 1912, page 521)- […] : lʼhostie blanche se trouvait au centre ; le saint évêque la saisit avec respect, et la mit dans le tabernacle, […].
Références
- ↑ Jehan Lagadeuc, Catholicon, Tréguier, 1499
- ↑ Albert Deshayes, Dictionnaire étymologique du breton, Le Chasse-Marée, Douarnenez, 2003, page 707a