syllabicus
Latin
Étymologie
- Du grec ancien συλλαβικός, sullabikós.
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | syllabicus | syllabică | syllabicum | syllabicī | syllabicae | syllabică |
| Vocatif | syllabice | syllabică | syllabicum | syllabicī | syllabicae | syllabică |
| Accusatif | syllabicum | syllabicăm | syllabicum | syllabicōs | syllabicās | syllabică |
| Génitif | syllabicī | syllabicae | syllabicī | syllabicōrŭm | syllabicārŭm | syllabicōrŭm |
| Datif | syllabicō | syllabicae | syllabicō | syllabicīs | syllabicīs | syllabicīs |
| Ablatif | syllabicō | syllabicā | syllabicō | syllabicīs | syllabicīs | syllabicīs |
syllabicus \Prononciation ?\
- Syllabique.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Dérivés
Références
- « syllabicus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage