suspiratus
Latin
Étymologie
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel | 
|---|---|---|
| Nominatif | suspiratŭs | suspiratūs | 
| Vocatif | suspiratŭs | suspiratūs | 
| Accusatif | suspiratum | suspiratūs | 
| Génitif | suspiratūs | suspiratuum | 
| Datif | suspiratūi ou suspiratū  | 
suspiratibus | 
| Ablatif | suspiratū | suspiratibus | 
suspiratus \Prononciation ?\ masculin
Forme de verbe
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | suspiratus | suspirată | suspiratum | suspiratī | suspiratae | suspirată | 
| Vocatif | suspirate | suspirată | suspiratum | suspiratī | suspiratae | suspirată | 
| Accusatif | suspiratum | suspiratăm | suspiratum | suspiratōs | suspiratās | suspirată | 
| Génitif | suspiratī | suspiratae | suspiratī | suspiratōrŭm | suspiratārŭm | suspiratōrŭm | 
| Datif | suspiratō | suspiratae | suspiratō | suspiratīs | suspiratīs | suspiratīs | 
| Ablatif | suspiratō | suspiratā | suspiratō | suspiratīs | suspiratīs | suspiratīs | 
suspiratus \Prononciation ?\
- Participe passé de suspiro.
 
Références
- « suspiratus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage