suspectus
Latin
Étymologie
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel | 
|---|---|---|
| Nominatif | suspectŭs | suspectūs | 
| Vocatif | suspectŭs | suspectūs | 
| Accusatif | suspectum | suspectūs | 
| Génitif | suspectūs | suspectuum | 
| Datif | suspectūi ou suspectū | suspectibus | 
| Ablatif | suspectū | suspectibus | 
suspectus \Prononciation ?\ masculin
- Considération, égards.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
 
- Action de regarder de bas en haut.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
 
Forme de verbe
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | suspectus | suspectă | suspectum | suspectī | suspectae | suspectă | 
| Vocatif | suspecte | suspectă | suspectum | suspectī | suspectae | suspectă | 
| Accusatif | suspectum | suspectăm | suspectum | suspectōs | suspectās | suspectă | 
| Génitif | suspectī | suspectae | suspectī | suspectōrŭm | suspectārŭm | suspectōrŭm | 
| Datif | suspectō | suspectae | suspectō | suspectīs | suspectīs | suspectīs | 
| Ablatif | suspectō | suspectā | suspectō | suspectīs | suspectīs | suspectīs | 
suspectus \Prononciation ?\
- Participe passé de suspicio.
Références
- « suspectus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage