susceptus

Latin

Étymologie

Substantivation du participe du verbe suscipio.

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif susceptus susceptī
Vocatif suscepte susceptī
Accusatif susceptum susceptōs
Génitif susceptī susceptōrum
Datif susceptō susceptīs
Ablatif susceptō susceptīs

susceptus \Prononciation ?\ masculin

  1. Client.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Forme de verbe

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif susceptus susceptă susceptum susceptī susceptae susceptă
Vocatif suscepte susceptă susceptum susceptī susceptae susceptă
Accusatif susceptum susceptăm susceptum susceptōs susceptās susceptă
Génitif susceptī susceptae susceptī susceptōrŭm susceptārŭm susceptōrŭm
Datif susceptō susceptae susceptō susceptīs susceptīs susceptīs
Ablatif susceptō susceptā susceptō susceptīs susceptīs susceptīs

susceptus \Prononciation ?\

  1. Participe passé de suscipio.

Références