suro
Français
Étymologie
Nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| suro | suros |
| \Prononciation ?\ | |
suro \Prononciation ?\ masculin
- (Occitanie) Chêne-liège.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Anagrammes
→ Modifier la liste d’anagrammes
Références
- « suro », dans Émile Littré, Dictionnaire de la langue française, 1872–1877 → consulter cet ouvrage
Étymologie
- (Date à préciser) Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Nom commun
suro \Prononciation ?\
Prononciation
→ Prononciation audio manquante. (Ajouter un fichier ou en enregistrer un avec Lingua Libre )
Catalan
Étymologie
- Du latin suber.
Nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| suro \ˈsu.ɾu\ |
suros \ˈsu.ɾus\ |
suro [ˈsu.ɾu] masculin
- Liège.
- Bouchon de liège.
- Chêne-liège.
Prononciation
- Barcelone (Espagne) : écouter « suro [Prononciation ?] »
Anagrammes
Espéranto
Étymologie
- Du latin sura.
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | suro \ˈsu.ro\ |
suroj \ˈsu.roj\ |
| Accusatif | suron \ˈsu.ron\ |
surojn \ˈsu.rojn\ |
suro
- (Anatomie) Mollet.
Prononciation
- France (Toulouse) : écouter « suro [Prononciation ?] »
Anagrammes
Voir aussi
- Suro sur l’encyclopédie Wikipédia (en espéranto)
Étymologie
- De l'espéranto.
Nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| suro \Prononciation ?\ |
suri \Prononciation ?\ |
suro \ˈsu.rɔ\ (pluriel : suri)