supinum
 : Supinum
Latin
Étymologie
- Substantivation de l’adjectif supinus (« renversé, incliné »), au sens grammatical abstrait de « penché, incliné » donc « décliné » qui implique une déclinaison sur un radical verbal.
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel | 
|---|---|---|
| Nominatif | supinum | supina | 
| Vocatif | supinum | supina | 
| Accusatif | supinum | supina | 
| Génitif | supinī | supinōrum | 
| Datif | supinō | supinīs | 
| Ablatif | supinō | supinīs | 
supinum \Prononciation ?\ neutre
- (Grammaire) Supin.
- Supinum modus verbi est. Indicat intentionem vel solutionem actus animo agitati. - La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)
 
 
Voir aussi
- supinum sur l’encyclopédie Wikipédia (en latin)
Références
- « supinum », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
Étymologie
- Du latin supinum.
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel | 
|---|---|---|
| Nominatif | supinum | supina | 
| Génitif | supina | supin | 
| Datif | supinu | supinům | 
| Accusatif | supinum | supina | 
| Vocatif | supinum | supina | 
| Locatif | supinu | supinech | 
| Instrumental | supinem | supiny | 
supinum \Prononciation ?\ neutre
Voir aussi
- supinum sur l’encyclopédie Wikipédia (en tchèque)