supernumerarius
Latin
Étymologie
- Dérivé de numerarius, avec le préfixe super-.
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | supernumerarius | supernumerariă | supernumerarium | supernumerariī | supernumerariae | supernumerariă |
| Vocatif | supernumerarie | supernumerariă | supernumerarium | supernumerariī | supernumerariae | supernumerariă |
| Accusatif | supernumerarium | supernumerariăm | supernumerarium | supernumerariōs | supernumerariās | supernumerariă |
| Génitif | supernumerariī | supernumerariae | supernumerariī | supernumerariōrŭm | supernumerariārŭm | supernumerariōrŭm |
| Datif | supernumerariō | supernumerariae | supernumerariō | supernumerariīs | supernumerariīs | supernumerariīs |
| Ablatif | supernumerariō | supernumerariā | supernumerariō | supernumerariīs | supernumerariīs | supernumerariīs |
supernumerarius \Prononciation ?\
- Surnuméraire.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Apparentés étymologiques
- supernumero
Dérivés dans d’autres langues
- Anglais : supernumerary
- Espagnol : supernumerario
- Français : surnuméraire
- Italien : soprannumerario
Références
- « supernumerarius », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage