sumptus
Latin
Étymologie
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel | 
|---|---|---|
| Nominatif | sumptŭs | sumptūs | 
| Vocatif | sumptŭs | sumptūs | 
| Accusatif | sumptum | sumptūs | 
| Génitif | sumptūs | sumptuum | 
| Datif | sumptūi ou sumptū | sumptibus | 
| Ablatif | sumptū | sumptibus | 
sumptus \Prononciation ?\ masculin
Forme de verbe
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | sumptus | sumptă | sumptum | sumptī | sumptae | sumptă | 
| Vocatif | sumpte | sumptă | sumptum | sumptī | sumptae | sumptă | 
| Accusatif | sumptum | sumptăm | sumptum | sumptōs | sumptās | sumptă | 
| Génitif | sumptī | sumptae | sumptī | sumptōrŭm | sumptārŭm | sumptōrŭm | 
| Datif | sumptō | sumptae | sumptō | sumptīs | sumptīs | sumptīs | 
| Ablatif | sumptō | sumptā | sumptō | sumptīs | sumptīs | sumptīs | 
sumptus \Prononciation ?\
- Participe passé de sumo.
Références
- « sumptus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage