summatus
Latin
Étymologie
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | summatŭs | summatūs |
| Vocatif | summatŭs | summatūs |
| Accusatif | summatum | summatūs |
| Génitif | summatūs | summatuum |
| Datif | summatūi ou summatū |
summatibus |
| Ablatif | summatū | summatibus |
summatus \Prononciation ?\ masculin
- Souveraineté.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Forme de verbe
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | summatus | summată | summatum | summatī | summatae | summată |
| Vocatif | summate | summată | summatum | summatī | summatae | summată |
| Accusatif | summatum | summatăm | summatum | summatōs | summatās | summată |
| Génitif | summatī | summatae | summatī | summatōrŭm | summatārŭm | summatōrŭm |
| Datif | summatō | summatae | summatō | summatīs | summatīs | summatīs |
| Ablatif | summatō | summatā | summatō | summatīs | summatīs | summatīs |
summatus \Prononciation ?\
- Participe passé de summo.
Références
- « summatus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage