suffragans
Français
Forme de nom commun
suffragans \sy.fʁa.ɡɑ̃\ masculin
- (Archaïque, orthographe d’avant 1835) Ancien pluriel de suffragant.
- Aussitôt après la mort d’un évêque, le métropolitain donnait à un de ses suffragans la commission d’administrer le diocèse vacant, et de préparer, dans un temps limité, la future élection. — (Edward Gibbon, Histoire de la décadence et de la chute de l’Empire romain, tome 4, 1819, page 130)
 
Anglais
Forme de nom commun
suffragans \Prononciation ?\
- Pluriel de suffragan.
Latin
Forme de verbe
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | suffragāns | suffragāns | suffragāns | suffragāntēs | suffragāntēs | suffragāntia | 
| Vocatif | suffragāns | suffragāns | suffragāns | suffragāntēs | suffragāntēs | suffragāntia | 
| Accusatif | suffragāntem | suffragāntem | suffragāns | suffragāntēs | suffragāntēs | suffragāntia | 
| Génitif | suffragāntis | suffragāntis | suffragāntis | suffragāntium | suffragāntium | suffragāntium | 
| Datif | suffragāntī | suffragāntī | suffragāntī | suffragāntibus | suffragāntibus | suffragāntibus | 
| Ablatif | suffragāntī | suffragāntī | suffragāntī | suffragāntibus | suffragāntibus | suffragāntibus | 
suffragans \Prononciation ?\
- Participe présent de suffrago.