substantivieren
Allemand
Étymologie
- Dérivé de Substantiv, avec le suffixe -ieren.
Verbe
| Mode ou temps | Personne | Forme | 
|---|---|---|
| Présent | 1re du sing. | ich substantiviere | 
| 2e du sing. | du substantivierst | |
| 3e du sing. | er/sie/es substantiviert | |
| Prétérit | 1re du sing. | ich substantivierte | 
| Subjonctif II | 1re du sing. | ich substantivierte | 
| Impératif | 2e du sing. | substantiviere substantivier! | 
| 2e du plur. | substantiviert! | |
| Participe passé | substantiviert | |
| Auxiliaire | haben | |
| voir conjugaison allemande | ||
substantivieren \ˌzʊpstantiˈviːʁən\ (voir la conjugaison)
- (Grammaire) Substantiver.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
 
Dérivés
Prononciation
- Berlin : écouter « substantivieren [ˌzʊpstantiˈviːʁən] »