substans
Étymologie
- Du latin substantia.
Nom commun 1
| Commun | Indéfini | Défini |
|---|---|---|
| Singulier | substans | substansen |
| Pluriel | substanser | substanserna |
substans \Prononciation ?\ commun
Synonymes
philosophie
Apparentés étymologiques
Vocabulaire apparenté par le sens
Références
- Thekla Hammar, Svensk-fransk ordbok, 1936, 1re édition → consulter cet ouvrage (875)
Latin
Forme de verbe
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | substans | substans | substans | substantēs | substantēs | substantia |
| Vocatif | substans | substans | substans | substantēs | substantēs | substantia |
| Accusatif | substantem | substantem | substans | substantēs | substantēs | substantia |
| Génitif | substantis | substantis | substantis | substantium | substantium | substantium |
| Datif | substantī | substantī | substantī | substantibus | substantibus | substantibus |
| Ablatif | substantī | substantī | substantī | substantibus | substantibus | substantibus |
substans \Prononciation ?\
- Participe présent de substo.