subortus
Latin
Étymologie
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | subortŭs | subortūs |
| Vocatif | subortŭs | subortūs |
| Accusatif | subortum | subortūs |
| Génitif | subortūs | subortuum |
| Datif | subortūi ou subortū |
subortibus |
| Ablatif | subortū | subortibus |
subortus \Prononciation ?\ masculin
Forme de verbe
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | subortus | subortă | subortum | subortī | subortae | subortă |
| Vocatif | suborte | subortă | subortum | subortī | subortae | subortă |
| Accusatif | subortum | subortăm | subortum | subortōs | subortās | subortă |
| Génitif | subortī | subortae | subortī | subortōrŭm | subortārŭm | subortōrŭm |
| Datif | subortō | subortae | subortō | subortīs | subortīs | subortīs |
| Ablatif | subortō | subortā | subortō | subortīs | subortīs | subortīs |
subortus \Prononciation ?\
- Participe passé de suborior.
Références
- « subortus », dans Charlton T. Lewis et Charles Short, A Latin Dictionary, Clarendon Press, Oxford, 1879 → consulter cet ouvrage