strangulatus
Latin
Étymologie
- Déverbal de strangulo dérivé de strangulatum, avec le suffixe -us, -us.
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | strangulatŭs | strangulatūs |
| Vocatif | strangulatŭs | strangulatūs |
| Accusatif | strangulatum | strangulatūs |
| Génitif | strangulatūs | strangulatuum |
| Datif | strangulatūi ou strangulatū |
strangulatibus |
| Ablatif | strangulatū | strangulatibus |
strangulatus \Prononciation ?\ masculin
- Etranglement, rétrécissement.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Forme de verbe
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | strangulatus | strangulată | strangulatum | strangulatī | strangulatae | strangulată |
| Vocatif | strangulate | strangulată | strangulatum | strangulatī | strangulatae | strangulată |
| Accusatif | strangulatum | strangulatăm | strangulatum | strangulatōs | strangulatās | strangulată |
| Génitif | strangulatī | strangulatae | strangulatī | strangulatōrŭm | strangulatārŭm | strangulatōrŭm |
| Datif | strangulatō | strangulatae | strangulatō | strangulatīs | strangulatīs | strangulatīs |
| Ablatif | strangulatō | strangulatā | strangulatō | strangulatīs | strangulatīs | strangulatīs |
strangulatus \Prononciation ?\
- Participe passé de strangulo.
Références
- « strangulatus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage