stramenticius
Latin
Étymologie
- Dérivé de stramentum, avec le suffixe -icius.
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | stramenticius | stramenticiă | stramenticium | stramenticiī | stramenticiae | stramenticiă |
| Vocatif | stramenticie | stramenticiă | stramenticium | stramenticiī | stramenticiae | stramenticiă |
| Accusatif | stramenticium | stramenticiăm | stramenticium | stramenticiōs | stramenticiās | stramenticiă |
| Génitif | stramenticiī | stramenticiae | stramenticiī | stramenticiōrŭm | stramenticiārŭm | stramenticiōrŭm |
| Datif | stramenticiō | stramenticiae | stramenticiō | stramenticiīs | stramenticiīs | stramenticiīs |
| Ablatif | stramenticiō | stramenticiā | stramenticiō | stramenticiīs | stramenticiīs | stramenticiīs |
stramenticius \Prononciation ?\
Références
- « stramenticius », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage