spor
Étymologie
- Racine inventée arbitrairement[1].
Nom commun
- Réverbère, candélabre.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Augmentatifs
- sporap
Diminutifs
- sporam
Prononciation
- France : écouter « spor [spɔr] »
Références
- « spor », dans Kotapedia
- ↑ Selon l’argumentaire développé par l’initiateur du kotava, cette langue ne tire pas des autres langues son vocabulaire.
Étymologie
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | spor | spory |
| Génitif | sporu | sporů |
| Datif | sporu | sporům |
| Accusatif | spor | spory |
| Vocatif | spore | spory |
| Locatif | sporu | sporech |
| Instrumental | sporem | spory |
spor masculin
- Différend, querelle, conflit, litige.
Proč tak často dochází při rekonstrukcích ke sporům s památkáři?
— (iDnes.cz, interview d'Eva Jiřičná.)- Pourquoi autant de conflits avec les architectes des Monuments historiques lors de vos projets de réhabilitation ?
Dérivés
- sporný
- bezesporný
- nesporný
Prononciation
- tchèque : écouter « spor [Prononciation ?] »
Anagrammes
Références
- Jiří Rejzek, Dictionnaire étymologique tchèque, Leda, Prague, 2012