spirito
Espéranto
Étymologie
- (Date à préciser) Composé de la racine spirit (« esprit ») et de la finale -o (substantif).
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | spirito \spi.ˈri.to\ |
spiritoj \spi.ˈri.toj\ |
| Accusatif | spiriton \spi.ˈri.ton\ |
spiritojn \spi.ˈri.tojn\ |
spirito
- Esprit. (Substance incorporelle et immatérielle.)
Tiel, la sekretario pri komerco dum rapida vizito en la lando, admiregis la “enorman progreson” kiun li tie mezuris kaj li laŭdis la entrepreneman spiriton kiun li tie spertis.
— (Le Monde diplomatique, 2002-2004)- La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)
Apparentés étymologiques
→ voir la catégorie Mots en espéranto comportant la racine spirit et la liste des dérivés de spirit.
Prononciation
- Pays-Bas (partie continentale) (Wijchen) : écouter « spirito [Prononciation ?] »
- France (Toulouse) : écouter « spirito [Prononciation ?] »
Références
Bibliographie
- spirito sur le site Plena Ilustrita Vortaro de Esperanto (PIV)
Étymologie
- De l’espéranto.
Nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| spirito \Prononciation ?\ |
spiriti \Prononciation ?\ |
spirito \spi.ˈri.tɔ\
- Esprit (être pensant, principe pensant, être incorporel).
Italien
Étymologie
- Du latin spiritus.
Nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| spirito \spi.ˈri.to\ |
spiriti \spi.ˈri.ti\ |
spirito masculin
Dérivés
- spirito di squadra (« esprit d’équipe »)
- spirito aspro, spirito dolce
Prononciation
- Monopoli (Italie) : écouter « spirito [Prononciation ?] »
- Italie : écouter « spirito [Prononciation ?] »
Anagrammes
→ Modifier la liste d’anagrammes