sortilegus
Latin
Étymologie
- (Adjectif) Composé de sors (« prédiction, oracle ») et de lego (« choisir, rassembler, dire »).
- Le terme apparait en latin entre -40 et 200, initialement dans des lieux saints puis par des devins indépendants. Ce terme latin remplace le latin sortilarius (formé de sort + -arius)[1]
- (Adjectif) Substantivation de l’adjectif sortilegus.
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | sortilegus | sortilegă | sortilegum | sortilegī | sortilegae | sortilegă |
| Vocatif | sortilege | sortilegă | sortilegum | sortilegī | sortilegae | sortilegă |
| Accusatif | sortilegum | sortilegăm | sortilegum | sortilegōs | sortilegās | sortilegă |
| Génitif | sortilegī | sortilegae | sortilegī | sortilegōrŭm | sortilegārŭm | sortilegōrŭm |
| Datif | sortilegō | sortilegae | sortilegō | sortilegīs | sortilegīs | sortilegīs |
| Ablatif | sortilegō | sortilegā | sortilegō | sortilegīs | sortilegīs | sortilegīs |
sortilegus \Prononciation ?\ masculin
- Prophétique.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | sortilegus | sortilegī |
| Vocatif | sortilege | sortilegī |
| Accusatif | sortilegum | sortilegōs |
| Génitif | sortilegī | sortilegōrum |
| Datif | sortilegō | sortilegīs |
| Ablatif | sortilegō | sortilegīs |
sortilegus \Prononciation ?\ masculin
Synonymes
Dérivés dans d’autres langues
- Anglais : sortilege
- Espagnol : sortilegio
- Français : sortilège
- Italien : sortilegio
- Portugais : sortilégio
Références
- « sortilegus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage