solena
Espéranto
Étymologie
- De l’italien solenne.
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | solena \so.ˈle.na\ |
solenaj \so.ˈle.naj\ |
| Accusatif | solenan \so.ˈle.nan\ |
solenajn \so.ˈle.najn\ |
solena \so.ˈle.na\
- Solennel.
La gaŭla vilaĝo bonvenigas siajn heroojn per kutima entuziasmo kaj solena vespermanĝo...
— (René Goscinny, traduction Nedeljko Korasić, Asteriks kaj Kleopatra, Izvori, 1995, page 49)- Le village gaulois accueille ses héros avec son enthousiasme habituel et un dîner solennel...
Prononciation
- France (Toulouse) : écouter « solena [Prononciation ?] »
Étymologie
- De l’espéranto.
Adjectif
solena \sɔ.ˈlɛ.na\