siva

Voir aussi : Siva, Şiva, Šiva, Śiva, sivá

Étymologie

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun

siva \Prononciation ?\ féminin

  1. Oignon.

Notes

Forme du francoprovençal de Jaillons, Val de Suse, Piémont.

Références

Étymologie

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Adjectif numéral

siva \Prononciation ?\

  1. Neuf.

Nom commun

Latin Syllabaire
sivaᓯᕙ

siva \Prononciation ?\

  1. Biscuit.

Étymologie

Racine inventée arbitrairement[1].

Nom commun

siva \ˈsiva\

  1. Mine, aspect.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Augmentatifs

  • sivapa

Diminutifs

  • sivama

Dérivés

Prononciation

  • France : écouter « siva [ˈsiva] »

Références

  • « siva », dans Kotapedia
  1. Selon l’argumentaire développé par l’initiateur du kotava, cette langue ne tire pas des autres langues son vocabulaire.

Étymologie

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Préposition

siva \Prononciation ?\

  1. Après.

Notes

Forme et orthographe du dialecte surmiran.

Anagrammes

Références

  • Gion Peder Thöni, Rumantsch - Surmeir. Grammatica per igl idiom surmiran, Lia Rumantscha, Coire, 1969

Forme de nom commun

Avec suffixes
possessifs
Singulier Duel Pluriel
1re personne sivvan sivvame sivvamet
2e personne sivat sivade sivadet
3e personne sivas sivaska sivaset

siva /ˈsivɑ/

  1. Génitif singulier de sivva.
  2. Accusatif singulier de sivva.

Anagrammes