servitus
Latin
Étymologie
- Dérivé de servio (« servir »), avec le suffixe -tus, -tutis.
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | servitus | servitutēs |
| Vocatif | servitus | servitutēs |
| Accusatif | servitutem | servitutēs |
| Génitif | servitutis | servitutum |
| Datif | servitutī | servitutibus |
| Ablatif | servitutĕ | servitutibus |
servitus \Prononciation ?\ féminin
- Servitude, asservissement, sujétion.
- (Droit) Servitude.
servitus est constitutio juris gentium, quā quis dominio alieno contra naturam subicitur.
— (Dig. 1, 5, 4; Just. Inst. 1, 3, 2)- La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)
Synonymes
Forme de verbe
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | servitus | servită | servitum | servitī | servitae | servită |
| Vocatif | servite | servită | servitum | servitī | servitae | servită |
| Accusatif | servitum | servităm | servitum | servitōs | servitās | servită |
| Génitif | servitī | servitae | servitī | servitōrŭm | servitārŭm | servitōrŭm |
| Datif | servitō | servitae | servitō | servitīs | servitīs | servitīs |
| Ablatif | servitō | servitā | servitō | servitīs | servitīs | servitīs |
servitus \Prononciation ?\
- Participe passé de servio.
Références
- « servitus », dans Charlton T. Lewis et Charles Short, A Latin Dictionary, Clarendon Press, Oxford, 1879 → consulter cet ouvrage