semanticus
Latin
Étymologie
- Du grec ancien σημαντικός, sêmantikós (« significatif »).
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | semanticus | semantică | semanticum | semanticī | semanticae | semantică |
| Vocatif | semantice | semantică | semanticum | semanticī | semanticae | semantică |
| Accusatif | semanticum | semanticăm | semanticum | semanticōs | semanticās | semantică |
| Génitif | semanticī | semanticae | semanticī | semanticōrŭm | semanticārŭm | semanticōrŭm |
| Datif | semanticō | semanticae | semanticō | semanticīs | semanticīs | semanticīs |
| Ablatif | semanticō | semanticā | semanticō | semanticīs | semanticīs | semanticīs |
semanticus \Prononciation ?\
- Significatif.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Références
- « semanticus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage