scotta
 : Scotta
Italien
Étymologie
Nom commun
| Singulier | Pluriel | 
|---|---|
| scotta \Prononciation ?\ | scotte \Prononciation ?\ | 
scotta \Prononciation ?\ féminin
Anagrammes
→ Modifier la liste d’anagrammes
Voir aussi
- scotta sur l’encyclopédie Wikipédia (en italien)
Références
- ↑ « scotta », dans Treccani, Dictionnaire, encyclopédie et thésaurus italien en ligne → consulter cet ouvrage
Latin
Étymologie
- Du gaulois scota
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel | 
|---|---|---|
| Nominatif | scottă | scottae | 
| Vocatif | scottă | scottae | 
| Accusatif | scottăm | scottās | 
| Génitif | scottae | scottārŭm | 
| Datif | scottae | scottīs | 
| Ablatif | scottā | scottīs | 
scotta \Prononciation ?\ féminin
- (Moyen Âge) Besaiguë, fer à deux têtes.
Références
- Jean-Paul Savignac, Dictionnaire français-gaulois, La Différence, 2004, ISBN 978-2729115296, page 63