scortatus
Latin
Étymologie
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | scortatŭs | scortatūs |
| Vocatif | scortatŭs | scortatūs |
| Accusatif | scortatum | scortatūs |
| Génitif | scortatūs | scortatuum |
| Datif | scortatūi ou scortatū |
scortatibus |
| Ablatif | scortatū | scortatibus |
scortatus \Prononciation ?\ masculin
- Fréquentation des prostituées, débauche, libertinage.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Forme de verbe
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | scortatus | scortată | scortatum | scortatī | scortatae | scortată |
| Vocatif | scortate | scortată | scortatum | scortatī | scortatae | scortată |
| Accusatif | scortatum | scortatăm | scortatum | scortatōs | scortatās | scortată |
| Génitif | scortatī | scortatae | scortatī | scortatōrŭm | scortatārŭm | scortatōrŭm |
| Datif | scortatō | scortatae | scortatō | scortatīs | scortatīs | scortatīs |
| Ablatif | scortatō | scortatā | scortatō | scortatīs | scortatīs | scortatīs |
scortatus \Prononciation ?\
- Participe passé de scortor.
Références
- « scortatus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 (page 1405)