scaenicus
Latin
Étymologie
- Du grec ancien σκηνικός, skênikós.
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | scaenicus | scaenică | scaenicum | scaenicī | scaenicae | scaenică |
| Vocatif | scaenice | scaenică | scaenicum | scaenicī | scaenicae | scaenică |
| Accusatif | scaenicum | scaenicăm | scaenicum | scaenicōs | scaenicās | scaenică |
| Génitif | scaenicī | scaenicae | scaenicī | scaenicōrŭm | scaenicārŭm | scaenicōrŭm |
| Datif | scaenicō | scaenicae | scaenicō | scaenicīs | scaenicīs | scaenicīs |
| Ablatif | scaenicō | scaenicā | scaenicō | scaenicīs | scaenicīs | scaenicīs |
scaenicus \Prononciation ?\
Variantes
Synonymes
Dérivés
Dérivés dans d’autres langues
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | scaenică | scaenicae |
| Vocatif | scaenică | scaenicae |
| Accusatif | scaenicăm | scaenicās |
| Génitif | scaenicae | scaenicārŭm |
| Datif | scaenicae | scaenicīs |
| Ablatif | scaenicā | scaenicīs |
scaenicus \Prononciation ?\ masculin
Références
- « scaenicus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
- « scaenicus », dans Charlton T. Lewis et Charles Short, A Latin Dictionary, Clarendon Press, Oxford, 1879 → consulter cet ouvrage