sattuma
Étymologie
- Du verbe sattua (« arriver (quelque chose) »).
Nom commun
Déclinaison
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | sattuma | sattumat |
| Génitif | sattuman | sattumien sattumain (rare) |
| Partitif | sattumaa | sattumia |
| Accusatif | sattuma [1] sattuman [2] |
sattumat |
| Inessif | sattumassa | sattumissa |
| Élatif | sattumasta | sattumista |
| Illatif | sattumaan | sattumiin |
| Adessif | sattumalla | sattumilla |
| Ablatif | sattumalta | sattumilta |
| Allatif | sattumalle | sattumille |
| Essif | sattumana | sattumina |
| Translatif | sattumaksi | sattumiksi |
| Abessif | sattumatta | sattumitta |
| Instructif | — | sattumin |
| Comitatif | — | sattumine- [3] |
|
Notes [1] [2] [3]
| ||
| Avec suffixes possessifs |
Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| 1re personne | sattumani | sattumamme |
| 2e personne | sattumasi | sattumanne |
| 3e personne | sattumansa | |
sattuma \ˈsɑ.tːu.mɑ\
Forme de nom commun
sattuma \ˈsɑtːumɑ\
- Accusatif II singulier de sattuma.