rzecznik

Étymologie

Dérivé de rzeczony, avec le suffixe -ik → voir řečník en tchèque.

Nom commun

rzecznik \ʐɛt͡ʂ.ɲik\ masculin animé (pour une femme, on dit : rzeczniczka)

  1. Orateur, porte-parole.
    • Rzecznik Praw Pacjenta, poza podjęciem działań własnych, może się też zwrócić do Rzecznika Praw Obywatelskich lub Rzecznika Praw Dziecka o podjęcie działań z zakresu ich kompetencji. — (Rzecznik Praw Pacjenta)
      La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)

Synonymes

Dérivés

  • rzecznictwo

Prononciation

Voir aussi

  • rzecznik sur l’encyclopédie Wikipédia (en polonais) 

Références

    Cet article est issu de Wiktionnaire. Sauf mention contraire, le texte est disponible sous Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.