rutus
Latin
Forme de verbe
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | rutus | rută | rutum | rutī | rutae | rută |
| Vocatif | rute | rută | rutum | rutī | rutae | rută |
| Accusatif | rutum | rutăm | rutum | rutōs | rutās | rută |
| Génitif | rutī | rutae | rutī | rutōrŭm | rutārŭm | rutōrŭm |
| Datif | rutō | rutae | rutō | rutīs | rutīs | rutīs |
| Ablatif | rutō | rutā | rutō | rutīs | rutīs | rutīs |
rutus \Prononciation ?\ ; première classe
- Participe passé de ruo (« jeter à terre, tomber »).
Dérivés
- rutum (« mobilier, meuble (droit) »)
Références
- « rutus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage