rusticitat
Étymologie
- Du latin rusticitatem, accusatif de rusticitas.
Nom commun
rusticitat féminin
Apparentés étymologiques
Références
- François Raynouard, Lexique roman ou Dictionnaire de la langue des troubadours, comparée avec les autres langues de l’Europe latine, 1838–1844 → consulter cet ouvrage
Catalan
Étymologie
- Du latin rusticitatem, accusatif de rusticitas.
Nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| rusticitat \rustisiˈtat\ |
rusticitats \rustisiˈtats\ |
rusticitat [rustisiˈtat] féminin
Apparentés étymologiques
- rústic
Étymologie
- Du latin rusticitatem, accusatif de rusticitas.
Nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| rusticitat \rystisiˈtat\ |
rusticitats \rystisiˈtats\ |
rusticitat \rystisiˈtat\ (graphie normalisée) féminin
Synonymes
- rusteguessa (niçois)
Vocabulaire apparenté par le sens
Prononciation
- occitan moyen, gascon : [rystisiˈtat]
- provençal, vivaro-alpin : [ʁystisiˈta]
- France (Béarn) : écouter « rusticitat [Prononciation ?] »
Apparentés étymologiques
Références
- Congrès permanent de la lenga occitana, 20 dictionnaires occitans en ligne, XIX - XX s → consulter cet ouvrage
- (oc) Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002, ISBN 2-912293-04-9, C.A.O.C. → consulter cet ouvrage
- Christian Laux, Dictionnaire occitan-français (Laux), Institut d’Estudis Occitans, 2001 → consulter en ligne
- Josiane Ubaud, Diccionari ortografic, gramatical e morfologic de l’occitan segon los parlars lengadocians, Trabucaire, 2011, ISBN 978-2-84974-125-2
- Jòrge Fettuciari, Guiu Martin, Jaume Pietri, Dictionnaire provençal français - Diccionari provençau francés, L'Escomessa, CREO Provença, Edisud, Aix-en-Provence, 2003, ISBN 2-7449-0464-3
- Andrieu Faure, Assai de diccionari francés-aupenc d’òc, 2009 → Consulter en ligne
- Yves Lavalade, Dictionnaire d’usage occitan/français - Limousin-Marche-Périgord, Institut d’Estudis Occitans dau Lemosin, 2010
- Pèir Morà, Tot en gascon, Éditions des régionalismes, 2011