rubeus
Latin
Étymologie
- (Adjectif 1) Dérivé de ruber, avec le suffixe -eus.
- (Adjectif 2) Dérivé de rubus, avec le suffixe -eus. [1]
Adjectif 1
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | rubeus | rubeă | rubeum | rubeī | rubeae | rubeă | 
| Vocatif | rubee | rubeă | rubeum | rubeī | rubeae | rubeă | 
| Accusatif | rubeum | rubeăm | rubeum | rubeōs | rubeās | rubeă | 
| Génitif | rubeī | rubeae | rubeī | rubeōrŭm | rubeārŭm | rubeōrŭm | 
| Datif | rubeō | rubeae | rubeō | rubeīs | rubeīs | rubeīs | 
| Ablatif | rubeō | rubeā | rubeō | rubeīs | rubeīs | rubeīs | 
rubeus \Prononciation ?\
Adjectif 2
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | rubeus | rubeă | rubeum | rubeī | rubeae | rubeă | 
| Vocatif | rubee | rubeă | rubeum | rubeī | rubeae | rubeă | 
| Accusatif | rubeum | rubeăm | rubeum | rubeōs | rubeās | rubeă | 
| Génitif | rubeī | rubeae | rubeī | rubeōrŭm | rubeārŭm | rubeōrŭm | 
| Datif | rubeō | rubeae | rubeō | rubeīs | rubeīs | rubeīs | 
| Ablatif | rubeō | rubeā | rubeō | rubeīs | rubeīs | rubeīs | 
rubeus \Prononciation ?\
Références
- « rubeus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
- [1] Le Gaffiot ne distingue pas les deux adjectifs, voyez : « rubeus », dans Charlton T. Lewis et Charles Short, A Latin Dictionary, Clarendon Press, Oxford, 1879 → consulter cet ouvrage