riguus

Latin

Étymologie

(Adjectif) Dérivé de rigo, avec le suffixe -uus
(Nom commun) Substantivation de l’adjectif riguus

Adjectif

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif rĭgŭus rĭgŭă rĭgŭum rĭgŭī rĭgŭae rĭgŭă
Vocatif rĭgŭe rĭgŭă rĭgŭum rĭgŭī rĭgŭae rĭgŭă
Accusatif rĭgŭum rĭgŭăm rĭgŭum rĭgŭōs rĭgŭās rĭgŭă
Génitif rĭgŭī rĭgŭae rĭgŭī rĭgŭōrŭm rĭgŭārŭm rĭgŭōrŭm
Datif rĭgŭō rĭgŭae rĭgŭō rĭgŭīs rĭgŭīs rĭgŭīs
Ablatif rĭgŭō rĭgŭā rĭgŭō rĭgŭīs rĭgŭīs rĭgŭīs

rĭgŭus \Prononciation ?\ ; première classe

  1. Qui arrose, qui baigne.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Dérivés

  • subriguus un peu humide »)

Adjectif

Cas Singulier Pluriel
Nominatif rĭgŭus rĭgŭī
Vocatif rĭgŭe rĭgŭī
Accusatif rĭgŭum rĭgŭōs
Génitif rĭgŭī rĭgŭōrum
Datif rĭgŭō rĭgŭīs
Ablatif rĭgŭō rĭgŭīs

rĭgŭus \Prononciation ?\ masculin ; 2e déclinaison

  1. Conduite d'eau.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Références