riguus
Latin
Étymologie
- (Adjectif) Dérivé de rigo, avec le suffixe -uus
- (Nom commun) Substantivation de l’adjectif riguus
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | rĭgŭus | rĭgŭă | rĭgŭum | rĭgŭī | rĭgŭae | rĭgŭă |
| Vocatif | rĭgŭe | rĭgŭă | rĭgŭum | rĭgŭī | rĭgŭae | rĭgŭă |
| Accusatif | rĭgŭum | rĭgŭăm | rĭgŭum | rĭgŭōs | rĭgŭās | rĭgŭă |
| Génitif | rĭgŭī | rĭgŭae | rĭgŭī | rĭgŭōrŭm | rĭgŭārŭm | rĭgŭōrŭm |
| Datif | rĭgŭō | rĭgŭae | rĭgŭō | rĭgŭīs | rĭgŭīs | rĭgŭīs |
| Ablatif | rĭgŭō | rĭgŭā | rĭgŭō | rĭgŭīs | rĭgŭīs | rĭgŭīs |
rĭgŭus \Prononciation ?\ ; première classe
Dérivés
- subriguus (« un peu humide »)
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | rĭgŭus | rĭgŭī |
| Vocatif | rĭgŭe | rĭgŭī |
| Accusatif | rĭgŭum | rĭgŭōs |
| Génitif | rĭgŭī | rĭgŭōrum |
| Datif | rĭgŭō | rĭgŭīs |
| Ablatif | rĭgŭō | rĭgŭīs |
rĭgŭus \Prononciation ?\ masculin ; 2e déclinaison
Références
- « riguus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage