ridotte
Français
Étymologie
- (Siècle à préciser) De l’italien ridotto.
Nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| ridotte | ridottes |
| \Prononciation ?\ | |
ridotte \Prononciation ?\ masculin
- Redoute.
Il y a quelques mois que je le trouvai au ridotte.
— (Charles Pinot Duclos, Confessions du comte de ***, 1741)
Traductions
Anagrammes
→ Modifier la liste d’anagrammes
Références
- « ridotte », dans Émile Littré, Dictionnaire de la langue française, 1872–1877 → consulter cet ouvrage
Italien
Forme d’adjectif
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| positif | ||
| Masculin | ridotto \ri.ˈdot.to\ |
ridotti \ri.ˈdot.ti\ |
| Féminin | ridotta \ri.ˈdot.ta\ |
ridotte \ri.ˈdot.te\ |
| superlatif absolu | ||
| Masculin | ridottissimo \ri.dot.ˈtis.si.mo\ |
ridottissimi \ri.dot.ˈtis.si.mi\ |
| Féminin | ridottissima \ri.dot.ˈtis.si.ma\ |
ridottissime \ri.dot.ˈtis.si.me\ |
ridotte \ri.ˈdot.te\
- Féminin pluriel de ridotto.
Forme de nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| ridotta \ri.ˈdot.ta\ |
ridotte \ri.ˈdot.te\ |
ridotte \ri.ˈdot.te\ féminin
- Pluriel de ridotta.
Forme de verbe
| Voir la conjugaison du verbe ridurre | ||
|---|---|---|
| Participe | ||
| Passé | ||
| (féminin pluriel) ridotte | ||
ridotte \ri.ˈdot.te\
- Participe passé au féminin pluriel de ridurre.
Anagrammes
→ Modifier la liste d’anagrammes