rheumaticus
Latin
Étymologie
- Du grec ancien.
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | rheumaticus | rheumatică | rheumaticum | rheumaticī | rheumaticae | rheumatică |
| Vocatif | rheumatice | rheumatică | rheumaticum | rheumaticī | rheumaticae | rheumatică |
| Accusatif | rheumaticum | rheumaticăm | rheumaticum | rheumaticōs | rheumaticās | rheumatică |
| Génitif | rheumaticī | rheumaticae | rheumaticī | rheumaticōrŭm | rheumaticārŭm | rheumaticōrŭm |
| Datif | rheumaticō | rheumaticae | rheumaticō | rheumaticīs | rheumaticīs | rheumaticīs |
| Ablatif | rheumaticō | rheumaticā | rheumaticō | rheumaticīs | rheumaticīs | rheumaticīs |
rheumaticus \Prononciation ?\
- Catarrheux, qui a le rhume.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Apparentés étymologiques
Dérivés dans d’autres langues
- Anglais : rheumatic
- Espagnol : reumático
- Français : rhumatique
- Italien : reumatico
- Néerlandais : reumatiek
- Occitan : reumatic
Références
- « rheumaticus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
- « rheumaticus », dans Charlton T. Lewis et Charles Short, A Latin Dictionary, Clarendon Press, Oxford, 1879 → consulter cet ouvrage