resupinatus
Latin
Étymologie
- Déverbal de resupino, dérivé de resupinatum, avec le suffixe -us, -us.
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | resupinatŭs | resupinatūs |
| Vocatif | resupinatŭs | resupinatūs |
| Accusatif | resupinatum | resupinatūs |
| Génitif | resupinatūs | resupinatuum |
| Datif | resupinatūi ou resupinatū |
resupinatibus |
| Ablatif | resupinatū | resupinatibus |
resupinatus \Prononciation ?\ masculin
Forme de verbe
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | resupinatus | resupinată | resupinatum | resupinatī | resupinatae | resupinată |
| Vocatif | resupinate | resupinată | resupinatum | resupinatī | resupinatae | resupinată |
| Accusatif | resupinatum | resupinatăm | resupinatum | resupinatōs | resupinatās | resupinată |
| Génitif | resupinatī | resupinatae | resupinatī | resupinatōrŭm | resupinatārŭm | resupinatōrŭm |
| Datif | resupinatō | resupinatae | resupinatō | resupinatīs | resupinatīs | resupinatīs |
| Ablatif | resupinatō | resupinatā | resupinatō | resupinatīs | resupinatīs | resupinatīs |
resupinatus \Prononciation ?\
- Participe passé de resupino.
Références
- « resupinatus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage