respectiu
Étymologie
- Du bas latin respectivus.
Adjectif
respectiu masculin
Références
- François Raynouard, Lexique roman ou Dictionnaire de la langue des troubadours, comparée avec les autres langues de l’Europe latine, 1838–1844 → consulter cet ouvrage
Catalan
Étymologie
- Du bas latin respectivus.
Adjectif
| Nombre | Singulier | Pluriel | 
|---|---|---|
| Masculin | respectiu [Prononciation ?] | respectius [Prononciation ?] | 
| Féminin | respectiva [Prononciation ?] | respectives [Prononciation ?] | 
respectiu [Prononciation ?]
Dérivés
Prononciation
- Barcelone (Espagne) : écouter « respectiu [Prononciation ?] »
Étymologie
- Du bas latin respectivus.
Adjectif
| Nombre | Singulier | Pluriel | 
|---|---|---|
| Masculin | respectiu \respetˈtiw\ | respectius \respetˈtiws\ | 
| Féminin | respectiva \respetˈti.βo̞\ | respectivas \respetˈti.βo̞s\ | 
respectiu (graphie normalisée)
Apparentés étymologiques
Dérivés
Prononciation
- languedocien : [respetˈtiw]
- rouergat : [respetˈtju]
Références
- (oc) Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002, ISBN 2-912293-04-9, C.A.O.C. → consulter cet ouvrage