reprobaticius
Latin
Étymologie
- Dérivé de reprobatus, avec le suffixe -icius.
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | reprobaticius | reprobaticiă | reprobaticium | reprobaticiī | reprobaticiae | reprobaticiă |
| Vocatif | reprobaticie | reprobaticiă | reprobaticium | reprobaticiī | reprobaticiae | reprobaticiă |
| Accusatif | reprobaticium | reprobaticiăm | reprobaticium | reprobaticiōs | reprobaticiās | reprobaticiă |
| Génitif | reprobaticiī | reprobaticiae | reprobaticiī | reprobaticiōrŭm | reprobaticiārŭm | reprobaticiōrŭm |
| Datif | reprobaticiō | reprobaticiae | reprobaticiō | reprobaticiīs | reprobaticiīs | reprobaticiīs |
| Ablatif | reprobaticiō | reprobaticiā | reprobaticiō | reprobaticiīs | reprobaticiīs | reprobaticiīs |
reprobaticius \Prononciation ?\
- Réprouvable, de réprobation.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Synonymes
Références
- « reprobaticius », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
- « reprobaticius », dans Charlton T. Lewis et Charles Short, A Latin Dictionary, Clarendon Press, Oxford, 1879 → consulter cet ouvrage