reprobaticius

Latin

Étymologie

Dérivé de reprobatus, avec le suffixe -icius.

Adjectif

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif reprobaticius reprobaticiă reprobaticium reprobaticiī reprobaticiae reprobaticiă
Vocatif reprobaticie reprobaticiă reprobaticium reprobaticiī reprobaticiae reprobaticiă
Accusatif reprobaticium reprobaticiăm reprobaticium reprobaticiōs reprobaticiās reprobaticiă
Génitif reprobaticiī reprobaticiae reprobaticiī reprobaticiōrŭm reprobaticiārŭm reprobaticiōrŭm
Datif reprobaticiō reprobaticiae reprobaticiō reprobaticiīs reprobaticiīs reprobaticiīs
Ablatif reprobaticiō reprobaticiā reprobaticiō reprobaticiīs reprobaticiīs reprobaticiīs

reprobaticius \Prononciation ?\

  1. Réprouvable, de réprobation.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Synonymes

Références